Verdeeld en herenigd China

Hofdame (Tang-dynastie; Museum für Kunst und Gewerbe, Brussel)

[Dit is laatste van drie blogjes over de geschiedenis van China. Het eerste was hier. In de tussentijd zijn we alweer een stap verder met de tijdcategorieën: als het goed is, zitten ze nu netjes achter een uitklapraampje. Bedankt Kees!]

Verdeeldheid

In de vroege derde eeuw na Chr. kwam een einde aan de Han-dynastie. Al sinds de jaren 180 was er onrust en streden war lords om de macht; in 220 trad de laatste Han-keizer af. Het is aantrekkelijk een verband te leggen met het einde van het klimaatoptimum. En zoals het Romeinse Rijk in de derde eeuw een crisis doormaakte, zo geraakte ook China in de problemen. De tijd tussen 220 en 280 staat bekend als de Periode van de Drie Koninkrijken.

Een nieuwe hereniging volgde onder de Jin-dynastie, die echter niet kon verhinderen dat de hoofdsteden Chang’an en Luoyang werden geplunderd door mensen die in de bronnen Xiongnu worden genoemd. Uit deze tijd dateert de beschrijving die de Romeinse geschiedschrijver Ammianus Marcellinus gaf van het land van de Seres, de Zijdemensen. Ik citeerde die al eens.

Een Chinese ruiter (Han-dynastie; Musée Guimet, Parijs)

Opnieuw fragmenteerde China, vooral het noorden, waar allerlei kleine staten ontstonden met Turkse en Mongoolse invloeden (Periode van de Zestien Koninkrijken), die allerlei aspecten van de Chinese cultuur overnamen. Ze gingen uiteindelijk op in het rijk van de Noordelijke Wei-dynastie. Meer naar het zuiden waren minder Turkse en Mongoolse invloeden; verschillende dynastieën regeerden vanuit Jiankang.

Het was in deze periode dat nestoriaanse monniken de zijderups meenamen naar het Verre Westen. Daarmee werd het Chinese monopolie op de productie van dit kostbare textiel doorbroken. Misschien een teken van afnemende staatscontrole.

Boeddhistische schildering (Humboldtforum, Berlijn)

Late Oudheid

Na deze periode van verdeeldheid wist de Sui-dynastie (581-618) China te herenigen. Ze werd al snel opgevolgd door de Tang-dynastie, die de macht zou uitoefenen tot 907. Dit was de gouden eeuw van de Chinese beschaving, waarin de technologie, de literatuur en de beeldende kunsten bloeiden – bezoek een museum om de sculptuur te bewonderen. Hoofdstad Chang’an was de grootste stad ter wereld. Het traditioneel grote ambtelijke apparaat kreeg nu het beroemde  examensysteem, dat de aloude aanbevelingscultuur verving.

Het boeddhisme werd in deze tijd de belangrijkste religie. Ik blogde al eens over de wandschilderingen die ik zag in het Humboldtforum in Berlijn, maar ik zou ook de voorwerpen uit het Musée Guimet in Parijs kunnen noemen, het Wereldmuseum in Leiden, het museum Mariemont in Morlanwelz, het Metropolitan Museum in New York, het Museum für Kunst und Gewerbe in Hamburg, de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis in Brussel en talloze andere musea.

Een kameel uit China (Tang-dynastie; Metropolitan Museum, New York)

Besluit

Ik schreef deze blogs omdat ik vat wilde krijgen op deze materie. En ik heb natuurlijk een kritiekloos standaardverhaal verteld. Je moet ergens beginnen. Maar er zitten serieus problematische kanten aan. Om te beginnen suggereert de presentatie van een reeks opeenvolgende dynastieën en tussentijden van verdeeldheid dat China altijd een eenheid is, of behoort te zijn. Dat is welbeschouwd vreemd, want zoals ik aan het begin al aangaf is de Chinese wereld groter dan dat. Mijn samenvatting is even absurd als een geschiedenis van de Mediterrane wereld met alleen aandacht voor Griekenland en Rome.

Maar het probleem zit dieper. Het focus op dynastieën is zo negentiende-eeuws. Europese oudhistorici leefden toen in een wereld vol Bourbons, Hohenzollern en Romanovs, en structureerden de Oudheid toen ook naar dynastieën: het Romeinse Julisch-Claudische huis, de Flavische dynastie, de Severi; de Derde Dynastie van Ur; de dertig Egyptische dynastieën. Aanzetten voor deze indeling zijn natuurlijk aanwezig in de bronnen, ook voor China, maar dat maakt het nog niet tot de enig mogelijk periodisering. Het zou interessant zijn te weten hoe Communistisch China naar zijn verleden keek, ongetwijfeld eveneens alsof China was voorbestemd een eenheid te zijn, maar dan vanuit het perspectief van de afwisselende productiewijzen. Misschien leuk voor een ander blogje.

#AmmianusMarcellinus #ChangAn #communistischeArcheologie #Jiankang #JinDynastie #Luoyang #NoordelijkeWeiDynastie #PeriodeVanDeDrieKoninkrijken #PeriodeVanDeZestienKoninkrijken #RomeinsKlimaatoptimum #SuiDynastie #TangDynastie #warLord #Xiongnu #zijde #zijderups

Prehistorisch China

Laat-Neolithisch aardewerk uit China (Musée Guimet, Parijs)

Deze blog gaat over de antieke wereld, dus de periode tussen pak ’m beet 3000 v.Chr. en 650 na Chr. De chronologische afbakening is simpel: daarvóór hebben we vooral archeologische bewijsmateriaal, daarna hebben we voldoende geschreven bronnen om te komen tot werkelijke geschiedschrijving. In de westelijke periferie ligt de einddatum iets later, maar voor het economisch, stedelijk en cultureel zwaartepunt van de antieke wereld, het oostelijk bekken van de Middellandse Zee, vormt het jaar 650 een mooi eindpunt.

De geografische grens is minder scherp. Daarom besteed ik ook regelmatig aandacht aan de Sao– en de Nok-culturen in subsaharaal Afrika en aan de culturen van Centraal-Eurazië. De Zijderoute is een fijn thema. Zo af en toe komt dus China in beeld, zoals bij de Romeinse beschrijving van het Zijdeland en de Chinese beschrijving van de staat Dà Qín, maar ik heb nooit een echt blogje gewijd aan het Verre Oosten. Een poging dus, met een kritische paragraaf aan het einde.

De Prehistorie van China

Eerst maar dit: het antieke China (“Inner China”) was zes, zeven keer zo groot als het huidige Frankrijk en daarom is het eigenlijk wat raar om het te hebben over “het” antieke China. Feitelijk was het een verzameling antieke culturen, gesitueerd in de oostelijke helft van het huidige China. De regio bestaat uit de bassins van twee naar het oosten stromende rivieren, de Huang Ho ofwel Gele Rivier in het noorden en de Jangtse ofwel Blauwe Rivier in het zuiden. De Gele Rivier stroomt door een gebied dat bestaat uit vruchtbare lössbodems.

Laat-Neolithisch aardewerk (Mariemont, Morlanwelz)

De eerste sporen van landbouw, ergens rond 12.000 v.Chr., lijken te zijn aangetroffen in de regio ten noorden van de Blauwe Rivier. Rijst en gierst werden verbouwd vanaf het negende millennium, varkens en honden werden gedomesticeerd en het eerste beschilderde aardewerk werd zo rond 5000 v.Chr. vervaardigd. In deze periode, het Neolithicum, groeiden de sociale tegenstellingen: de elite is herkenbaar aan de aanwezigheid van jade in de graven. En zijde! Het beroemde product werd vervaardigd vanaf pakweg 4000 v.Chr.

En zoals je zou verwachten: vanaf het moment waarop kapitaal circuleerde, zijn er ook sporen van geweld. Er moeten er vorsten zijn geweest die leiding gaven aan grote groepen arbeiders, waaronder de eerste metaalwerkers. De bronstechniek lijkt ergens rond 3000 v.Chr. te zijn overgenomen van de Centraal-Aziatische nomaden: dat is tegelijk met de opkomst van het brons in de Levant, en dus een mooi voorbeeld van de wijze waarop Centraal-Eurazië ook werkelijk het centrum was van Eurazië.

Bronstijd

Na de klimaatomslag rond 2200 v.Chr., het 4,2 ka BP event waarover ik vaker heb geschreven, begint een periode die weleens wordt aangeduid als die van de Xia-dynastie. De latere Chinese teksten – die ik niet heb gelezen – presenteren de vorsten als een soort halfgoden die de overstromingen van de rivieren leren beheersen en de akkerbouw beschermen. Westerse geleerden typeren de verhalen als mythisch, Chinese geleerden denken weleens aan een reële zondvloed, en associëren de Xia-dynastie met een bronstijdcultuur in de regio Henan, aan de Gele Rivier. Die lijkt een politieke organisatie te hebben gekend die niet onverenigbaar is met de legenden.

Orakelbot (Shang-dynastie; Musée Guimet, Hamburg)

De volgende dynastie heet Shang of Yin, en nam de macht over rond 1750 of 1600 v.Chr. (ik lees het allebei). Ze duurde tot 1040 v.Chr. en de negenentwintig met naam bekende vorsten beheersten een groter gebied dan alleen Henan: de hele benedenloop van de Gele Rivier en ook stukken van de Blauwe Rivier. In deze periode brak het schrift echt door, wat de administratie natuurlijk vereenvoudigde. Ik begrijp dat er discussie bestaat over de rol van sjamanisme.

De Zhou-dynastie begon als vazal van de Shang-heersers, maakte zich onafhankelijk en nam rond 1040 de macht over. Om deze machtsovername te rechtvaardigen, riepen ze het “hemels mandaat” in: het idee dat als het slecht gaat, dat komt doordat de vorst niet voldoende deugdzaam is, zijn legitimatie verliest, waarna een andere leider met toestemming van de hemel de macht overneemt, en voorspoed brengt zolang hij deugdzaam is – tot ook de nieuwe dynastie corrumpeert. De geschiedenis is zo een cyclus; in Mesopotamië bestonden soortgelijke opvattingen.

De Zhou-vorsten hadden twee hoofdsteden, Chang’an en Luoyang, en breidden hun macht geleidelijk uit over grote delen van de Chinese wereld. Wie daar buiten woonde, gold als barbaar – een ander nieuw concept.

Hert (Zhou-dynastie; Museum für Kunst und Gewerbe, Hamburg)

IJzertijd

Inmiddels begon men voorwerpen van ijzer te maken: een nieuwe uit Centraal-Azië afkomstige techniek. Wanneer je de IJzertijd laat beginnen, is een beetje een definitiekwestie. Ga je uit van de eerste ijzeren voorwerpen, dan kom je bij 1000 v.Chr.; gietijzer was gangbaar rond 600 en staal rond 400 v.Chr.

Het wezenlijk nieuwe van ijzer is dat het een democratisch metaal is: het is overal te vinden. Brons veronderstelt koper en tin, en dus langeafstandshandel, en omdat de investeringen aanzienlijk zijn, kan alleen het hof de handel financieren. De opkomst van ijzer betekent het einde van dit monopolie en het ontstaan van kleinere staten. Dat is in China niet anders dan in de Levant, waar rond het midden van de achtste eeuw de centrale Zhou-overheid concurrentie krijgt van ruim 150 kleinere staten. Feitelijk waren de feodale heren net zo machtig als de koning. Deze fase uit de Chinese geschiedenis staat bekend als de Periode van Lente en Herfst, vernoemd naar de Lente- en herfstannalen, een hofkroniek van een van die deelrijken. Het gaat om de jaren 722 tot en met 481.

Bronzen vat (Musée Guimet, Parijs)

Het was een tijd van urbanisatie – alweer een parallel met de Levant en de Mediterrane wereld. Ook de grote Chinese filosofische stelsels wortelen in deze tijd: Lao Tse, Sun Tzu en Confucius leefden rond 500 v.Chr., Mo Zi (Micius) leefde iets later.

[wordt vervolgd]

#42KaBPEvent #BlauweRivier #Bronstijd #ChangAn #Confucius #GeleRivier #HemelsMandaat #IJzertijd #jade #LaoTse #Luoyang #MoZi #Neolithicum #PeriodeVanLenteEnHerfst #SunTzu #XiaDynastie #ZhouDynastie #zijde

Archeoloog Marijn Stolk en #kostuumhistorica Martine Teunissen onderzoeken de vele #kledingresten en #textielfragmenten die #archeologen de afgelopen decennia vonden bij verschillende #opgravingen in #Amsterdam. De hoofdstad had in de zeventiende eeuw bijvoorbeeld een eigen #zijde-industrie.
https://www.amsterdam.nl/kunst-cultuur/monumenten/erfgoed-week/textiel-uit-amsterdamse-bodem/