Oorlog in Sumerië

Het schijnt voor te komen, en het is natuurlijk heel bijzonder, dat mensen dagenlang niet denken aan het conflict tussen de Sumerische stadstaten Lagash en Umma. Het is een van de oudst-gedocumenteerde oorlogen uit de geschiedenis. De inzet was niet gering: door het onduidelijke verloop van de grens tussen de twee staatjes was de watervoorziening onzeker en dus ook de welvaart.

Dit was de menselijke dimensie van het conflict, waar wij iets van begrijpen. Er was echter een tweede dimensie. Als het land eigendom was van de stadsgoden, dan was dit dus tegelijk een conflict tussen twee goden. Gelukkig waren er altijd verstandige goden, zoals het hoofd van het Sumerische pantheon, Enlil. Diens vertegenwoordiger op aarde, koning Mesalim van Kish (pakweg 2550 v.Chr.) stelde de grens vast en plaatste daar een stèle. Probleem opgelost – althans voorlopig.

Ten oorlog

Een halve eeuw later, dus ergens rond 2500 v.Chr., probeerde Pabilgešgaltukunoot Hoe verzin je zo’n naam? van Umma de grens te verleggen, maar de koning van Lagash, Ur-Nanshe, versloeg hem en nam hem zelfs gevangen. De mannen van Umma waren echter niet overwonnen, hergroepeerden onder een zekere Ush, vielen Lagash binnen en verplaatsten de grensstèle. Althans, zo lezen we op de Gierenstèle van Eanatum, die een generatie later koning zou zijn te Lagash en als zodanig misschien niet de allermeest betrouwbare bron is.

Aanvankelijk probeerde Lagash de hernieuwde grensschending diplomatiek op te lossen. Ur-Nanshes zoon en opvolger Akurgal stuurde dus ambassadeurs, maar Ush van Umma stuurde die onverrichter zake terug. Misschien herkennen we hier een despotische vorst, want Ush verspeelde kort daarna het vertrouwen van zijn onderdanen en werd door hen gelyncht. De nieuwe heerser in Umma was Enakalli.

Eanatum

Juist op dat moment volgde in Lagash Eanatum zijn vader Akurgal op. We zijn inmiddels aanbeland rond het jaar 2475. Met een hoop geweld dwong de nieuwe koning van Lagash zijn vijand Enakalli van Umma om de grens weer te leggen waar die, althans volgens de bewoners van Lagash, behoorde te liggen. Eanatum zou 36.000 vijanden hebben gedood. Volgens de Gierenstèle dan, die eindigt met de eden die de verslagen heerser van Umma zou hebben afgelegd.

Het conflict was echter nog niet voorbij. Een generatie later viel Umma Lagash opnieuw aan, waar koning Eanatum inmiddels was opgevolgd door Enannatum. De mannen van Umma, geleid door Ur-Lumma, hadden inmiddels een nieuw pressiemiddel: ze sloten de kanalen af waarmee Lagash van water werd voorzien. Lagash week echter niet. Kroonprins Entemena versloeg de mannen van Umma en doodde Ur-Lumma. Diens opvolger, van wiens naam we alleen de lettergreep Il kennen, sneed de watertoevoer opnieuw af.

De afloop

Entemena, inmiddels koning van Lagash, besloot dat de oplossing bestond uit het graven van een kanaal, om water vanaf de Tigris naar Lagash te brengen. Probleem: dit water was wat zouter. De regio verziltte.

De gevolgen waren catastrofaal. In Entemena’s dagen, eind vijfentwintigste eeuw v.Chr. bestond de oogst van Lagash voor zeker een zesde uit tarwe, maar rond 2100 v.Chr. was dat gereduceerd tot een vijftigste. De koningen van Lagash verplaatsten hun residentie naar het nabijgelegen Girsu, waarover ik onlangs blogde. De regio van Lagash is op geologische kaarten nog altijd herkenbaar als verzilt.

#AkurgalVanLagash #EanatumVanLagash #EnakalliVanUmma #EnannatumIVanLagash #Enlil #EntemenaVanLagash #Gierenstèle #grens #kanaal #Lagash #MesalimVanKish #Tigris #umma #UrLummaVanUmma #UshVanUmma

Das passt sehr gut zu meiner aktuellen Stimmung.
Ich habe heute einiges erledigt und fühle mich deswegen vermutlich jetzt sehr gut.

Tanzen wäre mir jetzt zu hektisch, aber Kopfnicken und Fußwippen geht klar.  

#MarkAlow #Tigris

https://www.youtube.com/watch?v=6luR2yXWggU&list=PLyORnIW1xT6xjZWX9xUbtzLz2_ms5zeT2&index=5

31.01.25 7:30 bis 18:30 -

Mahnwache Omas gegen rechts gegen das Ende der Brandmauer.

Ort: vor der Kölner Kreisgeschäftsstelle der CDU, Unter Taschenmacher 2, #Koeln

Die Omas sind wieder stabil und freuen sich h über Heißgetränke und Leute, die mal auf einen Klönschnack rum kommen.

#Tigris #CDU #SteigbuegelMerz #btw25

[05:45] Elif Shafak schreef een liefdesbrief aan het water

In de nieuwe roman van de befaamde Brits-Turkse schrijver Elif Sharak speelt water de hoofdrol. Van de Tigris tot de Theems tot de traan op je wang: het zijn allemaal dezelfde druppels, schrijft ze. En die verbondenheid is iets om te koesteren. ‘We zijn als mens slechts een klein onderdeel van een kwetsbaar ecosysteem. En als we het ecosysteem vernietigen, vernietigen we onszelf.’
Foto’s door Marc Sethi en Ferhat Elik
De Brits-Turkse schrijver Elif Shafak (Straatsburg, 1971) behoort tot de literaire wereldtop. Haar romans zijn meeslepende vertellingen, waarin het perspectief steevast ligt bij de outsider, de verschoppeling. Op een logische en poëtische manier verbindt ze verschillende mensen, culturen en tijden met elkaar. Want dat is het idee: de fundamentele verbondenheid van alles wat leeft.
Haar nieuwe roman, There Are Rivers in the Sky, kun je lezen als het verhaal van één regendruppel waarin de hele wereld wordt weerspiegeld – en dus ook de huidige klimaatcrisis, die volgens Shafak in de eerste plaats een watercrisis is. In West-Europa is dat besef amper doorgedrongen, maar op heel veel plekken is een nood aan vers water ontstaan, en die wordt steeds groter.
De roman is opgebouwd rond drie hoofdpersonen, die allemaal op hun manier verbonden zijn met water. Er is Arthur, in de negentiende eeuw geboren aan de oever van de Theems, in een van de sloppenwijken van Londen. Hij groeit uit tot de man die het spijkerschrift ontcijfert en daarmee het oudste epos dat we kennen, het verhaal van Gilgamesj. Er is Narin, een Jezidi-meisje van negen jaar oud dat langzaam doof wordt. Met haar volk woont ze aan de oever van de rivier de Tigris, en hun voortbestaan wordt bedreigd omdat Turkije er een dam wil bouwen. En dan is er Zaleekhah, hydroloog, nazaat van immigranten. Ze woont op een boot in de Theems.
Drie levensverhalen die elkaar ergens zullen kruisen, in die ene regendruppel.
Elif Shafak was te gast op het afgelopen festival Winternachten in Den Haag. Om te beginnen legde ik een lijntje naar een eerdere roman, 10 minuten 38 seconden in deze vreemde wereld. Daarin schrijft ze: ‘Je verwanten zijn je bloedfamilie, je vrienden zijn je waterfamilie.’
Maar wat is dat, een waterfamilie?
Op De Correspondent praten de auteur, experts en ervaringsdeskundigen samen verder over dit artikel. Log in om mee te praten. (Alleen voor leden).
Nog geen lid? Steun onze missie om jouw nieuws van context te voorzien en sluit je hier aan.
Wil je eerst kennismaken met onze verhalen? Schrijf je dan in voor de proefmail en ontvang elke zaterdag een artikel in je mailbox.

https://open.decorrespondent.nl/15847/-/ff0216b9-f393-0960-17b1-d238b7226088/app-open?pk_campaign=rss-feed&pk_medium=rss&pk_source=publication&pk_kwd=all&pk_cid=eccbc87e4b5ce2fe28308fd9f2a7baf3

#Brits_Turkse #ElifSharak #Theems #MarcSethi #ElifShafak #Straatsburg #1971 #There #AreRivers #Sky #één #eerste #West_Europa #drie #Arthur #negentiendeeeuw #Londen #Gilgamesj #Narin #Jezidi_meisje #negenjaaroud #Tigris #Turkije #Zaleekhah #DenHaag #10 #38seconden #zaterdag

If teahouse takes off, I'm going to pay someone to implement orchestration for #FlyIO and #Tigris.

It's a lot simpler than other cloud platforms I've used, but it's still pretty easy to loose track of all the access tokens and service links you need.

Using S3 is not easy, but dang, Tigris made it very fast.

My Trello alternative will have file attachments soon.

#tigris #tigrisdata