[05:45] Elif Shafak schreef een liefdesbrief aan het water

In de nieuwe roman van de befaamde Brits-Turkse schrijver Elif Sharak speelt water de hoofdrol. Van de Tigris tot de Theems tot de traan op je wang: het zijn allemaal dezelfde druppels, schrijft ze. En die verbondenheid is iets om te koesteren. ‘We zijn als mens slechts een klein onderdeel van een kwetsbaar ecosysteem. En als we het ecosysteem vernietigen, vernietigen we onszelf.’
Foto’s door Marc Sethi en Ferhat Elik
De Brits-Turkse schrijver Elif Shafak (Straatsburg, 1971) behoort tot de literaire wereldtop. Haar romans zijn meeslepende vertellingen, waarin het perspectief steevast ligt bij de outsider, de verschoppeling. Op een logische en poëtische manier verbindt ze verschillende mensen, culturen en tijden met elkaar. Want dat is het idee: de fundamentele verbondenheid van alles wat leeft.
Haar nieuwe roman, There Are Rivers in the Sky, kun je lezen als het verhaal van één regendruppel waarin de hele wereld wordt weerspiegeld – en dus ook de huidige klimaatcrisis, die volgens Shafak in de eerste plaats een watercrisis is. In West-Europa is dat besef amper doorgedrongen, maar op heel veel plekken is een nood aan vers water ontstaan, en die wordt steeds groter.
De roman is opgebouwd rond drie hoofdpersonen, die allemaal op hun manier verbonden zijn met water. Er is Arthur, in de negentiende eeuw geboren aan de oever van de Theems, in een van de sloppenwijken van Londen. Hij groeit uit tot de man die het spijkerschrift ontcijfert en daarmee het oudste epos dat we kennen, het verhaal van Gilgamesj. Er is Narin, een Jezidi-meisje van negen jaar oud dat langzaam doof wordt. Met haar volk woont ze aan de oever van de rivier de Tigris, en hun voortbestaan wordt bedreigd omdat Turkije er een dam wil bouwen. En dan is er Zaleekhah, hydroloog, nazaat van immigranten. Ze woont op een boot in de Theems.
Drie levensverhalen die elkaar ergens zullen kruisen, in die ene regendruppel.
Elif Shafak was te gast op het afgelopen festival Winternachten in Den Haag. Om te beginnen legde ik een lijntje naar een eerdere roman, 10 minuten 38 seconden in deze vreemde wereld. Daarin schrijft ze: ‘Je verwanten zijn je bloedfamilie, je vrienden zijn je waterfamilie.’
Maar wat is dat, een waterfamilie?
Op De Correspondent praten de auteur, experts en ervaringsdeskundigen samen verder over dit artikel. Log in om mee te praten. (Alleen voor leden).
Nog geen lid? Steun onze missie om jouw nieuws van context te voorzien en sluit je hier aan.
Wil je eerst kennismaken met onze verhalen? Schrijf je dan in voor de proefmail en ontvang elke zaterdag een artikel in je mailbox.

https://open.decorrespondent.nl/15847/-/ff0216b9-f393-0960-17b1-d238b7226088/app-open?pk_campaign=rss-feed&pk_medium=rss&pk_source=publication&pk_kwd=all&pk_cid=eccbc87e4b5ce2fe28308fd9f2a7baf3

#Brits_Turkse #ElifSharak #Theems #MarcSethi #ElifShafak #Straatsburg #1971 #There #AreRivers #Sky #één #eerste #West_Europa #drie #Arthur #negentiendeeeuw #Londen #Gilgamesj #Narin #Jezidi_meisje #negenjaaroud #Tigris #Turkije #Zaleekhah #DenHaag #10 #38seconden #zaterdag