Nathan – waarheid
Je struikelt over de leugens van mensen, net als je struikelt over de liefdeloosheid.
Boeddha bracht niet alleen de boodschap van de vriendelijke glimlach. De eerste boeddhisten (net als de eerste christenen) biechten hun gedrag dagelijks aan elkaar op. Hun misstappen en dergelijke.
Tegenwoordig lijkt liefde naast geld de nieuwe godsdienst te zijn. Liefde in de vorm van: Alles is oké.
Een cursus in wonderen (een gechanneld boek van zo’n 1500 pagina’s over liefde) accepteert enkel liefde als werkelijk. De rest is een projectie van onszelf, een verhaal over onszelf. Dus, eigenlijk zit ik nu op die manier tegen mezelf te praten.
In deze tijd is een mening haast gelijk geworden aan wat feitelijk aan de hand is. Denk maar aan dat gedoe over: ‘Ik ben ook een vrouw,’ zei de man. ‘Ik heb het recht om zo behandeld te worden.’…
Als we toegeven aan iedere mening dan verdwijnt de waarheid uit het zicht. Dan is onze geest niet meer gericht op wat feitelijk aan de hand is. Leerde de Boeddha dan niet, dat je altijd eerlijk en oprecht moet zijn, zelfs als het moeilijk is? Christus zei, dat het Kwaad de bron is van de leugen.
Liefde zonder waarheid is karakterloos. En liefde zonder geweldloosheid en vrijgevigheid slechts oppervlakkig. Natuurlijk kun je diepe liefde voelen in je hart en dan daarin enkel verkeren. Maar… wordt ook eens in hemelsnaam echt geestelijk volwassen.
Heb ik ooit in mijn leven gelogen? Zeker. Helaas, was er een periode in mijn jeugdige jaren dat ik loog en stal. Maar los van iedere preek had ik gewoon op een dag een heldere gedachtegang over naastenliefde. Los van iedere moraalridder, guru, boek en/of preek zag ik spontaan, geheel voor mezelf de liefdeloosheid in van liegen en stelen.
Ik heb dikke en populaire boeken door de jaren heen zien verschijnen bij uitgevers. Boeken geschreven door fantasten.
Zoals: De meesters van het Verre Oosten door B.T. Spalding. De Wederverschijning van de Christus en de Meesters van wijsheid door Benjamin Creme. Ook De Celestijnse Belofte door James Redfield ging erin als zoete koek, alsof het geen roman was maar een echte vertelling.
Zelfkennis is geen rommel en ook niet tweedehands. Zelfkritiek is dan ook van groot belang. Maar sommige mensen geloven hun eigen misleidende ervaring. Ja, geloven zelfs op den duur in hun eigen verzonnen leugens.
Weten dat je niets weet, is een belangrijke stap naar zelfkennis. Het simpelweg alert en aanwezig zijn ook. Je hoeft niet harteloos de waarheid te spreken maar je hoeft ook niet liefdevol en leugenachtig te zijn.
Hoe weet je iets zeker? Ben je bereid om aan alles en iedereen te twijfelen, dus ook aan jezelf?
Boeddha wilde niet dat je op basis van geloof hem volgde en zijn leringen aannam. Hij wilde dat je dichtbij jezelf bleef. Eerlijk over je eigen ervaring met hem en zijn leer! Maar zonder enig vertrouwen zou je natuurlijk nooit moeite doen.
Voor mij gaat (de) waarheid bijvoorbeeld niet alleen over liefde, feiten, schoonheid, en/of vertrouwen maar over alles. Want het leven is alles. En je kunt dit leven niet als een apart zelf direct zien en begrijpen. Als ‘ik’ houd je namelijk nog afstand: ik en het leven.
Het spreken van waarheid helpt onszelf en elkaar makkelijker geestelijk tot bloei te komen. Fantastische verhalen houden ons enkel af van de harde praktijk. Droom gerust – in bed.
Het leven is niet bepaald romantisch. Maar we kunnen wel de doorn van lijden verwijderen uit ons vlees.
Tekst Nathan Rozenhart.
Dit is een automatisch geplaatst bericht via ActivityPub.
#ik #leven #liefde #Nathan #waarheid
#ik #leven #liefde #Nathan #waarheid