De invloed van het Roelandslied

Een gem met een kruisridder (Rijksmuseum van Oudheden, Leiden)

Het Roelandslied is een giftige tekst. Het typeert een werelds conflict als onderdeel van de grote kosmische strijd tussen goed en kwaad, waardoor er voor medemenselijkheid geen plaats meer is. Omdat moslims zijn gedemoniseerd, is kwaad doen aan een moslim iets goeds – en dan wordt zelfs wreedheid aanbevelenswaard. Het Nederlandse Roelandslied gaat hierin verder dan het Franse: in Thuroldus’ versie krijgt de verrader tenminste nog een rechtszaak voordat hij wordt gevierendeeld, in de Middelnederlandse wordt Guelloen afgevoerd om hem te coken (te verbranden).

Ik heb al verteld dat David Levering Lewis, de auteur van het boeiende boek God’s Crucible (2008), het Roelandslied omschreef als “a superordinate factor in the European sense of self and of otherness”. De tekst zou “one of the great constitutive myths of Christendom” zijn en een “foundational document”. Dat zijn deftige formuleringen die erop neerkomen dat Europeanen, te beginnen tijdens de Kruistochten, door deze tekst zijn beïnvloed. Toen ze moslims tegenkwamen, is het idee, werden die meteen beschouwd als “Untermenschen”. De compromisloosheid van de Kruisvaarders was dus gevormd door lectuur van het Roelandslied en soortgelijke teksten.

Zou dat waar zijn? Is stereotypering zo invloedrijk? Ik weet het domweg niet.

Karel de Grote en Roeland nemen de Saksische onderwerping in ontvangst (Walhalla, Regensburg)

Het is echter zinvol erop te wijzen dat er allerlei culturele uitingen zijn, sommige zelfs redelijk recent, waarin de propaganda wordt overgenomen. In het Walhalla bij Regensburg, waar de grote helden van de Duitse natie staan afgebeeld, is ook een reliëf van Karel en Roeland, die de overgave in ontvangst nemen van de Saksen, die de zwart-wit-standaardbehandeling ondergaan: de keuze tussen doop en dood. De beeldhouwers lijken geen probleem te hebben herkend in de geïmpliceerde dichotomie.

Toch denk ik dat de invloed van het Roelandslied ook anders te interpreteren is. De gemiddelde middeleeuwse toehoorder van het Roelandslied kende namelijk helemaal geen moslims. Voor de middeleeuwers waren de Saracenen even vreemde vijanden als voor ons de Klingons uit Star Trek. Als deze analogie juist is, is het mijns inziens denkbaar dat de beeldvorming van het Roelandslied behoorde tot de eerste slachtoffers van de Kruistochten, zoals ook valt aan te nemen dat al onze noties over ET aan gruizels gaan op de dag dat we contact maken. In elk geval kenmerken de Kruistochten zich niet uitsluitend door compromisloosheid, maar ook door pragmatisme. Al vóór Jeruzalem was ingenomen, werkten christelijke en islamitische legers samen in de strijd rond Edessa.

Misschien is een parallel verhelderend: de Romeinse beeldvorming van de Lage Landen. In mijn boek De randen van de aarde heb ik aangegeven hoe de Griekse en Romeinse auteurs de bewoners van Germania Inferior beschrijven als besnorde wildemannen, gekleed in dierenhuiden, die leefden van de jacht en zich voortdurend bezatten als ze niet hun vrouwen aan het verdobbelen waren. Dat staat in schril contrast tot de wijze waarop Romeinse bestuurders omgingen met dit gebied, want die wisten heel goed hoe geromaniseerd het gebied feitelijk was. Ik denk dat er in een samenleving verschillende visies op “de ander” kunnen bestaan, en dat het Roelandslied één stem onder vele is geweest. Dus bepaald geen “superordinate factor” of “constitutive myth”.

Nu kan ik afronden met de constatering “het kan vriezen, het kan dooien”, of zeggen dat God’s Crucible overdrijft. Maar dat is te simpel. Ik heb een onaangenaam gevoel dat iedereen over de grootse claims heen heeft gelezen, omdat ze zo goed passen bij het idee dat de letteren belangrijk zijn. Mensen die werkzaam zijn in de culturele sector, delen enkele aannames met elkaar en zullen bepaalde vragen niet snel als relevant ervaren, domweg omdat de betrokkenen het erover eens zijn. Eén van die vragen is die naar de aard van de invloed die teksten op mensen hebben.

[Wordt vervolgd]

#clashOfCivilizations #DavidLeveringLewis #dualisme #KarelDeGrote #Roeland #Roelandslied #Saracenen #Turoldus #WalhallaRegensburg_

Award-winning actor Courtney B. Vance will be narrating the first ever audio edition of one of the most acclaimed literary biographies of the past 30 years, David Levering Lewis’ two volume work on the scholar, author and civil rights activist W.E.B. Du Bois. @AssociatedPress reports:
https://apnews.com/article/courtney-vance-du-bois-audio-books-pulitzer-fb4c829602c32d622d6c0e8caff8f972

#CourtneyBVance #Biography #AudioBook #DavidLeveringLewis #WEBDuBois

Courtney B. Vance to narrate audio edition of prize-winning W.E.B. Du Bois biography

Award-winning actor Courtney B. Vance will be narrating the first ever-audio edition of one of the most acclaimed literary biographies of the past 30 years, David Levering Lewis’ two-volume work on the scholar, author and civil rights activist W.E.B. Du Bois. The first volume is scheduled for June 17. Lewis received Pulitzer Prizes for each of his Du Bois books: “W.E.B. Du Bois: Biography of a Race, 1868–1919,” published in 1994, and “W. E. B. Du Bois: The Fight for Equality and the American Century, 1919–1963,” published in 2001.

AP News
Obligaat Andalusisch plaatje

Een nieuwe aflevering in de reeks faits divers, met deze keer – nou ja, faits divers dus.

Papyrologie

Dit is dus gewoon leuk: in Egypte is in 2022 bij de opgraving van de antieke stad Filadelfeia (in de Fayyum) een papyrus gevonden met achtennegentig regels van twee tragedies van Euripides, Polyeidos en Ino. Meer informatie hier.

Of dit belangrijk nieuws is, is een kwestie van smaak. Het is dataverwerving, en dat is geen nieuws. Astronomen melden het ook niet als ze een ster hebben ontdekt. Dataverwerving is slechts een voorwaarde voor wetenschap. Dankzij deze achtennegentig zinnen zullen wel nieuwe inzichten ontstaan maar geen nieuwe soorten inzicht. Dit is normale, gestaag voortgaande wetenschap, geen nieuwe wetenschap.

Tegelijk is het wel fijn eens te kunnen melden dat het in de papyrologie ook weleens gewoon goed gaat: dit komt uit een opgraving, we weten daardoor dat deze papyrus echt antiek is en classici kunnen ermee verder. Dat dit niet vanzelfsprekend is, bleek wel uit de Sapfo-fragmenten: ten overvloede herinner ik eraan dat vanaf de bekendmaking alles verkeerd ging, en dat zelfs de retractie een aanfluiting was. Samengevat & herhalend: de ontdekking van een kleine honderd regels Euripides is gewoon leuk.

[V]Andalusië

Een tijdje geleden noemde ik dat Andalusië is vernoemd naar de Vandalen, die er om en nabij twee decennia hebben gewoond, alvorens over te steken naar de Maghreb. Het gebied heette, schreef ik, daarom oorspronkelijk [V]Andalusië. Jeroen Wijnendaele attendeerde me erop dat de naam Andalusië pas veel later opduikt, ná de Visigotische tijd. Toen de Byzantijnen zuidelijk Spanje heroverden, stoften ze de oude naam Hispania af. Als ik het goed begrijp, is de eerste geschreven vermelding een Arabische munt uit 715: El-Andalus. De aanname is dus dat een woord drie eeuwen mondeling heeft gecirculeerd; daarvoor zijn parallellen, maar het blijft een hypothese.

Een alternatieve verklaring vond ik in Gods’ Crucible van David Levering Lewis, die oppert dat Al-Andalus een weergave is van *Landa-hlauts, een hypothetische Germaanse vertaling van het Latijnse sortes Gothica, wat zoiets wil zeggen als “de gebieden die aan de Goten zijn toegewezen”. De aanname bij deze theorie is dat de Visigoten, toen ze in de regio aankwamen, nog Germaans zouden hebben gesproken. Ik weet niet of dat waar is.

Kortom: twee theorieën die allebei een aanname veronderstellen. Bij wijze van afronding spring ik nog even van de hak op de tak. Het zijn immers faits divers. Dus ik noem nog even dat Wijnendaeles lang verwachte boek over koning Clovis binnenkort verschijnt. U bestelt het hier. En ik weet dat het een goed boek is omdat ik het al heb gelezen.

Tweetaligheid

De universiteit in Leuven heeft de sympathieke gewoonte van studenten te vragen of ze van hun scriptie een samenvatting willen maken die is te presenteren als een A4-tje of als een poster. Een voorbeeld dat ik erg leuk vond, is de poster van Nathan Van Hoof Hoefnagels. Hij onderzocht een kleine vierhonderd tweetalige grafschriften: Grieks-Palmyreens, Grieks-Frygisch, Grieks-Hebreeuws en Grieks-Egyptisch. Een leuke conclusie is dat het Griekse deel van het grafschrift meestal op de meer prestigieuze plek stond, bovenaan dus; hier werd ook de overledene geïdentificeerd. De religieuze formules waren dan weer vaker geschreven in de andere taal. Anders gezegd: als de nabestaanden de dode moesten voorstellen, deden ze het in de algemeen gesproken taal, maar de eigenlijke religieuze kant was toch meer “zoals het altijd was gegaan”.

Ik zou er een lief ding voor over hebben als we meer van dit soort posters zouden kunnen lezen.

Deze blog is gratis, maar als u me wil steunen, koop dan een van mijn boeken, doe via Livius.nl een cursus of reis, of doneer. U kunt de blog ook volgen via het Whatsapp-kanaal.

Deel dit:

https://mainzerbeobachter.com/2024/10/15/faits-divers-27/

#Andalusië #Clovis #DavidLeveringLewis #ElAndalus #etymologie #Euripides #FaitsDivers #FiladelfeiaFayyum_ #JeroenWijnendaele #NathanVanHoofHoefnagels #papyrologie #Sapfo #tweetaligheid #Vandalen #Visigoten

Romeins Andalusië - Mainzer Beobachter

Tartessos, Hispania Ulterior, Baetica: hoe het antieke Andalusië ook heette, het was een van de welvarendste gebieden van de oude wereld.

Mainzer Beobachter