SCHOOLS OF RESILIENCE – agenda konferencji- Łódź 20.05.2025

AGENDA KONFERENCJI

SCHOOLS OF RESILIENCE

szkoły dla zdrowia, klimatu i bezpieczeństwa.

20 MAJA 2025 – ŁÓDŹ

Polsko-duńska konferencja poświęcona roli szkół w budowaniu społecznej odporności na wielowymiarowe kryzysy – klimatyczne, zdrowotne, społeczne i systemowe.  

W warunkach narastającej niepewności oraz złożonych wyzwań, szkoły, jako instytucje zaufania publicznego, odgrywają szczególną rolę: budują odporność lokalnych społeczności, kształtują kompetencje demokratyczne i wspierają zdrowie psychiczne młodego pokolenia. Są miejscem codziennego kontaktu z rzeczywistością społeczną, a zarazem jednym z ostatnich uniwersalnych punktów styku obywateli z państwem i samorządem.

W tym kontekście szkoła przestaje być wyłącznie miejscem edukacji – staje się przestrzenią krytyczną, w której mogą urzeczywistniać się wartości solidarności międzypokoleniowej, odpowiedzialności za wspólne dobro oraz zrównoważonego rozwoju.

To właśnie w tym duchu konferencja podejmie temat konieczności transformacji szkół w trzech komplementarnych wymiarach:

1)       Szkoła jako zdrowy budynek

Szkoła rozumiana jako zdrowy, efektywny energetycznie i samowystarczalny obiekt – wspierający dobrostan fizyczny i psychiczny uczniów, a jednocześnie gotowy do pełnienia funkcji schronienia w sytuacjach kryzysowych. W centrum uwagi: jakość powietrza, efektywność energetyczna, komfort cieplny i akustyczny, adaptacja do zmian klimatu oraz wielofunkcyjność przestrzeni edukacyjnych.

2)     Szkoła jako serce tkanki miejskiej 

Szkoła to kluczowy element lokalnej infrastruktury. Powinna pełnić rolę areny transformacji społecznej oraz otwartej i bezpiecznej przestrzeni wspólnej, służącej całej społeczności lokalnej. Jej otoczenie, odpowiednio zaprojektowane i zaadaptowane do zmieniających się warunków środowiskowych, powinno pełnić funkcję zielonej i bezpiecznej strefy buforowej – chroniącej przed zanieczyszczeniem powietrza, hałasem, nadmiernym ruchem samochodowym, upałem i innymi skutkami zmian klimatu.

3)       Szkoła jako mekka demokracji

Szkoła to nie tylko miejsce nauki – to także pierwsza przestrzeń, w której dzieci i młodzież mogą realnie doświadczyć demokracji w działaniu. Tego typu podejście wzmacnia świadomość obywatelską, ekologiczną i przestrzenną, a przede wszystkim uczy współodpowiedzialności. Przestrzenie szkolne stają się narzędziem edukacyjnym samym w sobie – poprzez osmozę codziennego doświadczenia, dzieci uczą się troski o wspólne dobro i krytycznego myślenia. 

Organizatorzy główni: Ambasada Królestwa Danii oraz Fundacja Rodzice dla Klimatu.

Wydarzenie odbywa się pod honorowym patronatem Prezydencji Polski w Radzie UE, Ministra ds. Społeczeństwa Obywatelskiego oraz Ministerstwa Klimatu i Środowiska. 

Udział w konferencji jest bezpłatny.

Warunkiem udziału jest rejestracja.

REJESTRACJA DO UDZIAŁU W KONFERENCJI

MIEJSCE: Łódź, Vienna House by Andel’s, ul. Ogrodowa 17

AGENDA:

Sala 1 (główna)

11:00 – 12:00 POWITALNY BRUNCH
Nieformalna przestrzeń networkingowa i powitalna dla uczestników konferencji.

12:00 – 12:15 OFICJALNE PRZEMÓWIENIA OTWIERAJĄCE

• Hanna Zdanowska, Prezydentka Miasta Łodzi
• Jakob Henningsen, Ambasador Danii w Polsce
• Magdalena Sobkowiak-Czarnecka, Podsekretarz Stanu ds. Unii Europejskiej, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
• Profesor Tadeusz M. Zielonka, Członek Europejskiego Towarzystwa Chorób Płuc (ERS)

12:15 – 15:15 SESJE III PANELI EKSPERCKICH: 3 WYMIARY SZKÓŁ ODPORNYCH NA KRYZYSY

Prowadzący Konferencję: Jakob Norman-Hansen / Dyrektor ds. globalnych innowacji urbanistycznych @Bloxhub

12:15 – 13:00 | PANEL I: SZKOŁA JAKO ZDROWY I ODPORNY BUDYNEK

Moderator panelu: Aleksandra Stępniak, Fala Renowacji
Keynote: Anne Gade Iversen, Realdania 

Paneliści: 

● Anne Gade Iversen, Kierowniczka Projektu, Realdania
● Joanna Remiszewska-Michalak, Przewodnicząca Rady Klimatycznej, UN Global Compact Network Poland
● Dorota Zawadzka-Stępniak, Prezeska Zarządu, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
● Miłosz Jakubowski, Radca Prawny, Frank Bold

13:15–14:00 | PANEL II: SZKOŁA JAKO SERCE TKANKI MIEJSKIEJ

Moderacja: Monika Rachtan, Dziennikarka medyczna, autorka programu „Przede wszystkim pacjent”
Wprowadzenie: Monica Magnussen, Dyrektorka ds. Współpracy Międzynarodowej, Miasto Kopenhaga

Paneliści:
● Monica Magnussen, Dyrektorka ds. Współpracy Międzynarodowej, Miasto Kopenhaga
● Dr hab. Wojciech Feleszko, Profesor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
● Przemysław Radwan-Röhrenschef, Prezes Zarządu Fundacji BOŚ
● Małgorzata Rapacka, Wiceprezeska Stowarzyszenia Ludność Warszawy, specjalistka ds. zrównoważonych miast i koncepcji Green Smart City

14:00 – 15:00 | PANEL III: SZKOŁA JAKO PRZESTRZEŃ DEMOKRACJI 

Moderator: Justyna Suchecka, dziennikarka zajmująca się edukacją, TVN24, autorka podcastu „Dobra Zmiana”

Wprowadzenia – dwa spojrzenia:
● Bo Stjerne Thomsen, PhD, Dyrektor ds. Wpływu Edukacyjnego, LEGO Education
● Tina Saaby, Dyrektorka, Duński Instytut Urbanistyki

Paneliści:
● Tina Saaby, Dyrektorka, Duński Instytut Urbanistyki
● Agata Wojda, Prezydentka Kielc
● Dr Maciej Zathey, Dyrektor, Wrocławski Instytut Rozwoju Terytorialnego
● Elżbieta Krawczyk, Członkini Zarządu i Dyrektorka Programowa, Centrum Edukacji Obywatelskiej
● Bo Stjerne Thomsen, PhD, Dyrektor ds. Wpływu Edukacyjnego, LEGO Education

15:00 – 15:15 Q&A, PODSUMOWANIE PANELI EKSPERCKICH

Moderator główny: Jakob Norman-Hansen

15:30 – 16:30 | DEBATA PLENARNA GROWN-UP TALKS: POWRÓT DO SZKOŁY VS. SZKOŁA PRZYSZŁOŚCI

Sala Plenarna („Satynowa”)

Moderacja: Bogna Świątkowska, dziennikarka, prezeska zarządu Fundacji Nowej Kultury Bęc Zmiana

Wprowadzenia:
● Gerardo Sanchez, Europejska Agencja Środowiska
● Helle Juul, Juul Frost Architects

Oczekiwani paneliści :
/ szczegóły wkrótce /

ZAKOŃCZENIE KONFERENCJI

REJESTRACJA

PROGRAM WYDARZENIA

AURE – ACADEMY OF URBAN RESILIENCE

Serdecznie zapraszamy także do udziału w warsztatach AURE organizaonych przez Ambasadę Królestwa Danii, które odbędą się 22 maja 2025 r. w godzinach 11:00–13:00 w ramach konferencji Urban Future.

Warsztaty Academy of Urban Resilience (AURE) to wyjątkowa okazja do wspólnej pracy nad rozwiązaniami dla odpornych i samowystarczalnych miast. Duńscy eksperci poprowadzą interaktywną sesję poświęconą politykom rozwoju miejskiego, strategiom adaptacyjnym i budowaniu społecznej rezyliencji w obliczu współczesnych wyzwań.

Zachęcamy także do odwiedzenia Danish Point w strefie Expo Lounge (21–22 maja) – inspirującej przestrzeni zaprojektowanej w duchu duńskiego designu i zrównoważonego rozwoju. To doskonałe miejsce na nieformalne rozmowy z czołowymi duńskimi specjalistami w dziedzinie urbanistyki i klimatu – przy filiżance kawy w przytulnym, „hyggelig” duńskim salonie.

Więcej informacji o konferencji Urban Future: Urban Future

Do zobaczenia w Łodzi!

REJESTRACJA

PROGRAM WYDARZENIA

Kontakt: k.kadzidlowska@rodzicedlaklimatu.org

Artkuł pochodzi ze strony Rodzice dla Klimatu.

Czyżby coś się ruszyło, jeśli chodzi o wykluczenie transportowe?

Uruchamiają autobusy dojazdowe Z gmin na pograniczu województ łódzkiego i świętokrzyskiego do stacji Opoczno południe na #centralnaMagistralakolejowa. Na razie tylko od piątku do poniedziałku, ale zawsze to coś.

https://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/rusza-autobus-z-konskich-na-stacje-opoczno-pld--85937.html

#transportZbiorowy #autobusyDojazdowe
#kolej #transportPubliczny
#autobusy #wykluczenieTransportowe
#CMK #Opoczno #OpocznoPołudnie
#końskie #świętokrzyskie #łódzkie

Mentzen mówi, że obroni elektrownię Bełchatów. Tymczasem #węgiel się skończy - ale na co komu fakty? 🤡

Zamiast bronić elektrowni brońmy mieszkańców i ich przyszłości! #Bełchatów powinien być traktowany priorytetowo jako lokalizacją inwestycji, w tym związanych z #zielonatransformacja i energetyką, by wykorzystać potencjał mieszkańców i sieci przesyłowej. Miasto czeka też na #kolej pasażerką!

Tego oczekujmy od decydentów - nie negowania faktów i bajania o przyszłości opartej na węglu!

#łódzkie

Dziś Dzień Kolejarza i Tramwajarza! Z tej okazji życzę w imieniu Razem Łódzkie satysfakcji z pracy i dobrej infrastruktury wszystkim kierującym pojazdami szynowymi 🚉🚆

Transport szynowy to przyszłość komunikacji publicznej i zrównoważonej gospodarki - dlatego jako @razem popieramy inwestycje i rozwój transportu szynowego, by jego pozycja rosła, a praca na kolei i w transporcie publicznym była doceniana i właściwie wynagradzana 💜

#kolej #tramwaj #dzienkolejarza #dzientramwajarza #lodzkie #łódź

Pośród praktycznie niczego, pośród pół i łąk, dumnie stoi jedna z piękniejszych, a może i najpiękniejsza w Polsce romańska świątynia dumnie górująca nad całą okolicą. Była ona świadkiem praktycznie całej historii naszego kraju, a z jej wież patrzy na nas prawie 10 wieków historii. Warto poświęcić dzień, by odwiedzić okolicę, wszak ma ona do zaoferowania kilka ciekawych, historycznych miejsc.

Wcześniej byli benedyktyni

Historia kolegiaty w Tumie łączy się historią najstarszego w Polsce opactwa benedyktynów. Czyli opactwa łęczyckiego, powstałego za sprawą fundującego klasztor Bolesława Chrobrego w 997 roku. Pierwszą głową opactwa był Astryk-Anastazy, jednak zamiast niego postacią najbardziej kojarzoną z tymże opactwem jest jego założyciel, czyliy św. Wojciech.
Wznoszenie kolegiaty w Tumie rozpoczęto na początku lat 40. wielki XII na miejscu wspominanego, działającego pod tumskim grodem opactwa, pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny i św. Aleksego. Jego istnienie w roku 1136, poświadcza  bulla papieska „abbatia sancte Marie i castello Lancicie”.
Mniej więcej na początku wieku XII zgromadzenie przeniesiono, budowlę rozebrano i poczęto stawiać kolegiatę. Budowę zainicjował prawdopodobnie arcybiskup gnieźnieński Jakub ze Żnina. Warto tutaj zauważyć, że wówczas Łęczyca znajdowała się we władaniu księżnej Salomei, po tym kiedy po śmierci Bolesława Krzywoustego wyodrębniono ją z dzielnicy senioralnej. Jednak inicjatywa budowy kolegiaty w Tumie mogła też należeć do jednego z książąt juniorów, będących synami Salomei i Bolesława. Do tego trzeba założyć, że budowa trwała nie więcej niż dwadzieścia lat, albowiem konsekracja świątyni miała miejsce w roku 1161.

Kolegiata sumą innych świątyń

Z konstrukcją obiektu powiązany jest płocki biskup Aleksander, który oprócz budowy kolegiaty w Tumie działał też czynnie przy budowie katedry w Płocku, czy pobliskim Czerwińsku. Więc tutejsza kolegiata poniekąd jest wynikiem połączenia wspomnianych budowli z ówczesną wawelską katedrą.
Konsekracja kolegiaty można by rzec, że odbyła się ze sporym rozmachem, zjechali się kolejno: arcybiskup Janik (Jan Fryfita), wszyscy polscy biskupi i książęta, proceps Bolesław Kędzieżawy, i jego młodsi bracia, Henryk i Kazimierz (obaj byli później znani pod przydomkami Sandomierski i Sprawiedliwy), biskup krakowski Mateusz, wrocławski Walter, oraz kruszwicki Onold.

O Borucie co kamienie nosił

Będąc na zewnątrz kolegiaty warto poszukać kamienia z wgłębieniami, podobnież są to wgłębienia pazurów diabła Boruty. Boruta będąc oszukanym przez pewną pannę, nie chciał dopuścić do budowy kolegiaty więc począł ją niszczyć gołymi rękoma. A dokładniej to było to tak.
Pewnego lat a Boruta siedział sobie pod drzewkiem, dokładniej wierzbą płacząca i rozmyślał jakby tu mieszkańcom dokuczyć, w tym też czasie obok tejże wierzby przeszło wielce nadobne dziewczę idące nad strumyk by obmyć nogi. Borucie serce wielce ujęła owa niewiasta i diabeł zakochał się w niej bez pamięci. Zamienił się więc w pięknego młodzieńca i całymi dniami spędzał z nią czas.
Dziewczyna był córką ubogiego rolnika, który to wraz z sąsiadami pewnego dnia postanowił, iż zbudują sobie kościół, i to nie byle jaki kościół, więc potrzeba im dużo rąk do pracy. Niewiasta świerzo poznanego przyjaciela okłamała wiedząc że nie lubił on świątyń. Rzekła że, będzie stawiana karczma, i poprosiła go o pomoc w budowie. Zakochamy Boruta bardzo ochoczo wziął się do pracy, i począł nosić kamienie na budowę. W tym czasie panna ważyła strawę dla ciężko pracujących pracowników. Lecz gdy pewnego dnia budowla poczęła nabierać kształtów, i rozpoczęto wznosić prezbiterium, Boruta zrozumiał jak bardzo go oszukano. Więc co zrozumiałe wściekł się okrutnie i chciał świeżo powstałe mury obrócić w kupę gruzu, lecz nie mógł tego uczynić. Odcisnął jedynie ślad łapy w kamieniu, ślad ten do dziś możemy w tumie oglądać.

Najstarsze w Polsce zgromadzenie

Przy kolegiacie w Tumie osadzono dwunastoosobowe zgromadzenie kanoników świeckich. Było najstarsze w kraju, pełne zgromadzenie kanonickie. Tym sposobem pod-Łęczycka kolegiata stała się drugą po katedrze kościelną placówką w archidiecezji gnieźnieńskiej. Od ukończenia budowy miało tutaj miejsce 21 prowincjonalnych synodów łęczyckich. Były to zjazdy przedstawicieli duchowieństwa oraz osób świeckich, pierwszy miał miejsce w 1180 roku natomiast ostatni w roku 1547.

Warto też wspomnieć, iż tumska kolegiata odegrała doniosłą rolę w polityce.  Gdyż na pierwszym zjeździe w roku 1180, którego to była gospodarzem zniesiono prawo senioratu, i ustanowiono sukcesję tronu po mieczu w linii Kazimierza sprawiedliwego. Natomiast podczas synodu z roku 1285, zwołanego przez arcybiskupa Józefa Świnkę podjęto znaczne krotki zapobiegające niemieckim wpływom na kościół w Polsce. Oba te wydarzenia uznaje się na początki parlamentaryzmu w kraju.

Kolegiata oprócz oczywistej funkcji duchowej, oraz politycznej mogła też i pełniła zresztą funkcję obronne dla okolicznej ludności. Mianowicie w roku 1241 oparła się najazdowi Tatarów. Niestety nie udało się to w roku 1294, kiedy to Litwini pod wodzą Witenesa zdołali kolegiatę w Tumie zdobyć. Wtedy też część miejscowej ludności wzięto w niewolę, a część wymordowano. Samą świątynię natomiast spalono, zawaliło się wówczas prezbiterium i może też przegrody pomiędzy nawami. Kilkanaście lat później najechali Krzyżacy i w 1306 oraz 1331 spustoszyli ten i okoliczne tereny.

Ruina, odbudowa i pożar

Po tych wydarzenia na przełomie XIII i XIV wieku pozostaje zrujnowana. Stan ten zmienia dopiero arcybiskup Jarosław Bogoria ze Skotnik w drugim ćwierćwieczu wieku XIV. Odbudowując wprowadza do budynku trochę gotyckich elementów. Niestety odbudowana świątynia nie przetrwała długo, albowiem już w roku 1473 wybuch pożar, który to wymusił kolejny remont. Został on ukończony w roku 1487. W efekcie tego remontu i idących za nim zmianami w Tumie pojawiły się ostrołukowe arkady i ceglane, międzynawowe filary. Oprócz tego w nawach bocznych zrobiono krzyżowo-łukowe sklepienia. Rokiem 1569 przed głównym wejściem postawiono renesansową kruchtę, która osłoniła romańskie portal, a także zrobiono we wnętrzu tynki, pokryte freskami.

Szwedzki potop, i następujący po nim remont.

Potop szwedzki także nie był łaskawy dla kolegiaty, w roku 1705 Łęczycę najechali Szwedzi, niszcząc podczas tego najazdu świątynię. Odbudowano ją prawie osiemdziesiąt lat później, z inicjatywy prymasa Łubieńskiego i dzięki fundacji Kajetana Sołtyka. Podczas tej odbudowy świątyni nadano styl klasycystyczny, kierował nimi architekt Efraim Szreger. Przebudował on wieże, główną nawę, zachodnią fasadę, szczyty, oraz okna i wnętrze.  Odciążono zewnętrzne mury obniżając je o 2 metry, zamurowano arkady empor, oraz wieże otrzymały klasycystyczne hełmy.
Na czas remontu, chcąc parafianom zapewnić  miejsce do udziału w liturgii wybudowano stojący do dziś obok kolegiaty mały, drewniany kościółek, PW. św., Mikołaja, do roku 1819 pełnił on rolę kościoła parafialnego.
Co warto zauważyć to, fakt iż rachunki z roku 1655 mówią o remoncie czterech wież kościelnych. Więc wielce prawdopodobnym jest fakt, iż dwie z tych wież są tera absydą północną i południową, o ile nie padły one ofiarą któregoś z pożarów.

Rozbiory i czasy względnie współczesne

Rokiem 1818 cara Aleksander I Romanow zarządził likwidację łęczyckiej kapituły. Została więc ona zlikwidowana, a Łęczyca utraciła swoje do tej pory spore znaczenie, od tej pory kolegiata stała się kościołem parafialnym. Druga wojna światowa także nie była łaskawa, podczas bitwy nad Bzurą w 1939 roku w północnej wieży ukrył się niemiecki obserwator, który kierował ogniem niemieckiej artylerii. Polacy skutecznie unieszkodliwili obserwatora, niszcząc niestety całą wieżę. Spowodowało to w kolegiacie pożar, który doszczętnie strawił drewniane elementy architektoniczne. Po przejściowej obecności w okolicach Łęczycy polskiego wojska kolegiata ucierpiała po raz kolejny, została albowiem zbombardowana przez Luftwaffe. Spowodowało to kolejne zniszczenia murów oraz stropów, oraz kolejny pożar. Ze świątyni zostały tylko mury.
Dość szybko, albowiem trzy lata po zakończeniu wojny, na polecenie Jana Zachwatowicza rozpoczęto odbudowę kościoła. Kierowała nią Jan Witkiewicz Koszczyc. Jednakowoż początkowo były plany uznać kolegiatę za zbyt zniszczoną, zaniechać odbudowy a to, co zostało rozebrać, to na szczęście odbudowę zaczęto. Dwudziestego lipca tegoż roki łódzki ordynariusz we wstępnie uprzątniętych murach świątyni odprawił pierwszą po wojnie mszę świętą. I wzięto się do prac, które trwały przez następne kilka lat.

Współcześnie, i trochę wcześniej

Siedemnastego czerwca roku 1961 biskup Michał Klepacz dokonał ponownej konsekracji świątyni, która podniesiono do rangi bazyliki. Sześć lat później nastąpiły obchody millenium chrztu Polski, w związku z czym późniejszy papież, wtedy jeszcze kardynał odprawił tu mszę świętą. Niestety prace zatrzymały się, nie jako że je zakończone, lecz brakło na nie środków. W marcu 1992 papieską bullą Totus Tuus Poloniae populus parafię w Tumie włączono do diecezji łowickiej, kościół po raz kolejny podniesiono, tym razem do rangi archikolegiaty, a rok później erygowano łęczycką kapitułę. Tym samym rokiem rozpoczęto kolejny etap odbudowy świątyni, który całkiem niedawno się skończył.
Na dziewięć lat przed nowym millenium, czyli w roku 1991, już w wolnej Polsce po raz kolejny przystąpiono do remontu świątyni w Tumie. Prace te niestety nie były zbytnio fachowe, ani też nie trwały zbyt długo. Niestety podczas tych prac zniszczono część odkrytego po wojnie fresku, poza tym na filary nałożono obejmy, i dokonano kilku widocznych do dziś odwiertów. Rok przed nowym millenium z Gniezna sprowadzono do Tumu relikwię św. Wojciecha, z okazji tegoż wydarzenia ufundowano ołtarz w nawie głównej, a obok wspominanego kościółka św. Mikołaja posadzono poświęcony św. Mikołajowi dąb.
W latach 1995-2008 przeprowadzono kolejne prace konserwatorskie pod kierownictwem dr. Zenona Dudy z AGH w Krakowie, oraz prof. Andrzeja Kossa z ASP w Warszawie, oraz prof. Marii Roznerskiej i jej córki Ewy, które zajęły się konserwacją ściennych malowideł.

Skarby i zabytki w Tumie

Jak na tak starą świątynię, tak i Tumie zachowało się sporo oryginalnych, zabytkowych fragmentów budowli, między innymi:
– zabytkowe XII wieczne polichromie z zachodnie absydy, jest to największe zachowana romańskie malowidło w Polsce;
– kamienny fragment części ołtarza z XII wieku z przedstawieniem Chrystusa Pankratora, co ciekawe to do niedawna składała się tylko z torsu, jej głowa rzeźby została odnaleziona w 1995 roku;
– jeden z najstarszych w Polsce kielichów z pateną z motywem Manus Dei;
– srebrny krzyż z 2-3 ćw XII wieku;
– pierścień arcybiskupi z ametystem;
– kamienne portale w stylu romańskim i gotyckim;
– kamienna chrzcielnica z XVI wieku;
– pojedyncze deski stropowe pokryte polichromią z wieku XVI lub początku XVII

Galeria

https://turystyka-niecodzienna.pl/kolegiata-w-tumie/

#Chrześcijaństwo #kolegiata #łódzkie

Dotarło do mnie takie zaproszenie, więc się od razu dzielę.

Spotkanie autorskie z Edwinem Blackiem

8 maja (środa) o godzinie 18:00 odbędzie się w Łodzi spotkanie autorskie z Edwinem Blackiem, autorem książki „IBM i Holocaust. Strategiczny sojusz hitlerowskich Niemiec z amerykańską korporacją”

Miejsce: Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi, ul. Wojska Polskiego 83

https://instytutsprawobywatelskich.pl/edwin-black-ibm-i-holocaust-wez-udzial-w-spotkaniu-z-autorem-swiatowego-bestsellera/

#Łódź #łódzkie #IBM #zaproszenie #zaproszenia #wydarzenie #wydarzenia #InstytutSprawObywatelskich