Калі гутарка заходзіць пра магчымасьць аднаўленьня старога Менска (Полацка, Берасьця, далей па сьпісе), зруйнаванага за савецкім часам, часта можна чуць, быццам гэта гульня ў касплэй, якая ня мае дачыненьня да сапраўднай гісторыі. Прыклады Варшавы ці Дрэздану ў гэтай рыторыцы з’яўляюцца адмоўнымі: маўляў, гэта помнікі ня спадчыны, а другой паловы ХХ стагодьдзя.
Тым ня менш, я гляджу як рэканструююць будынкі Будайскага дварцовага комплексу, і бачу ў гэтым адпрацаваную агульна эўрапэйскую практыку