Khalchayan

Portret uit Khalchayan (Nationaal Museum. Tasjkent)

Eerst even wat aardrijkskunde. Baktrië is de oude naam van het grensgebied tussen Oezbekistan en Afghanistan. De voornaamste stad is tegenwoordig Termez, waar de Vriendschapsbrug de twee landen verbindt. De rivier onder die brug heet Amurdar’ya maar is in Europa bekender onder de antieke naam Oxus, een gelatiniseerde versie van de Griekse vorm van het Sogdische Waxš, “wild”. Het is een vruchtbaar gebied, deels door irrigatie, deels door de aanvoer van water uit bergrivieren, en een daarvan is de Surkhandar’ya, die zich bij Termez met de Oxus verenigt. Het stroomdal is al even vruchtbaar.

Rond 135 v.Chr. vestigden zich hier de Yuehzi-nomaden, die afkomstig waren uit wat ik gemakshalve China zal noemen. Hun migratie is een van de vele voorbeelden van de quasi-eeuwige beweging van nomadische groepen van Siberië naar het westen. In Baktrië woonden de nieuwkomers te midden van Sogdiërs, Saken en de afstammelingen van Perzische kolonisten en de Griekse huurlingen die Alexander de Grote hier had achtergelaten, met daartussen nog wat verdwaalde Indiërs. Een volgend, in Baktrië geformeerd leger trok later, in de eerste decennia van onze jaartelling, verder naar het zuiden en vestigde het Kushana-rijk in de Punjab.

Khalchayan

In 1959-1963 heeft de Sovjet-archeologe Galina Anatolevna Pugachenkova bij Khalchayan aan de Surkhandar’ya, dus ten noorden van Termez, een paleis opgegraven dat u naar keuze mag typeren als Yuehzi, als Vroeg Kushana of als laat-hellenistisch. De diverse onderdelen van het complex zijn niet eenvoudig te dateren, maar 50 v.Chr. zit er niet meer dan een eeuw naast. De opvallendste vondst bestond uit een collectie beschilderde terracotta beelden, geplaatst in een gebouw dat aanvankelijk lijkt te hebben gediend als ontvangsthal en later als heiligdom. Ze zijn nu in het Nationaal Museum in Tasjkent.

Wat opvalt is het realisme, zoals de man hierboven. U zou hem herkennen als u hem op straat tegenkwam. Het is verleidelijk te stellen dat de vaardigheid zoiets te maken teruggaat op kunstenaars die zijn geschoold in de Griekse traditie, en ongetwijfeld is dat minimaal ten dele waar, maar er werden al eerder portretten gemaakt in Baktrië. In Londen ligt in het British Museum de beroemde Oxus-schat, waar twee hoofden van goud deel van uitmaken. Ook uit Ai Khanum en Margiana kennen we lokaal vervaardigde portretten die een lokale portrettraditie documenteren. En denk ook eens aan het Chinese terracotta-leger, dat een traditie documenteert die de Yuehzi-nomaden kunnen hebben gekend. Juist het bestaan van eerdere tradities van realistische portretkunst maakte het voor de Baktrische kunstenaars mogelijk het hellenistische realisme te begrijpen en over te nemen.

Gandara

Het is interessant dat de Gandara-kunst van de Kushana’s hier weer op voortbouwt. Er zijn beelden bekend met proporties en fysiognomie die identiek zijn aan die uit Khalchayan. Daarbij moet wel worden aangetekend dat de Gandara-sculptuur zich merendeels beperkt tot boeddhistische motieven, terwijl in Khalchayan ruiters en andere krijgers zijn uitgebeeld. De man hierboven is wel uitgelegd als een verslagen Sakische nomade. Het is in elk geval een soldaat met een helm.

Wat ik al met al zeggen wil: we zien hier wat centraal staat in Centraal-Eurazië: dat alle culturen er samenkwamen.

[Dit was het 512e voorwerp in mijn reeks museumstukken.]

#AlexanderDeGrote #GalinaAnatolevnaPugachenkova #GandaraKunst #Khalchayan #KushanaS #Margiana #Oezbekistan #Oxus #OxusSchat #Termez #terracotta #Yuezhi

| All metals have an apology for the devil.

System of down-vicinity:
BANANA BANANA BANANA TERRACOTTA BANANA TERRACOTTA TERRACOTTA PIE (ju) #Banana #Terracotta #Pie #SoaD

Etruskische goden

Aplu (Museo nazionale Etrusco di Villa Giulia, Rome)

Even ten noorden van Rome lag Veii, een machtige Etruskische stad die de Romeinen in 393/392 v.Chr. veroverden.noot En niet in 396, zoals je nogal eens leest. Daarna vielen de kleinere stadjes in de omgeving, die ooit onderworpen waren geweest aan Veii, eveneens in Romeinse handen. Zo ook Falerii, dat zich korte tijd later op nogal bijzondere wijze onderwierp. Een schoolmeester had namelijk een klasje aristocratische kinderen als gijzelaars uitgeleverd aan de Romeinse generaal Camillus, die dit geschenk, dat de oorlog tot een snel einde zou hebben kunnen brengen, had geweigerd, en de schoolmeester geboeid en gegeseld terug had gezonden naar Falerii, met de mededeling dat hij de stad zou nemen “met Romeinse middelen”. De burgers capituleerden ogenblikkelijk: volgens geschiedschrijver Titus Livius omdat ze onder de indruk waren van Camillus’ nobele gebaar, maar je hoeft niet heel cynisch te zijn om te herkennen dat men doodsbang was voor “de Romeinse middelen”.

In Falerii is verschrikkelijk mooie terracotta-sculptuur gevonden, die voor het merendeel is terechtgekomen in de Villa Giulia, het Etruskische museum van Rome. Bovenstaande kop komt uit een tempel die stond op een plek genaamd Sassi Caduti. Dit heiligdom, even ten westen van de acropolis, was gewijd aan de godheid die de Romeinen Mercurius noemden en de Etrusken Turms. Hij was de boodschapper van de oppergod Tinia, beschermde de handel en begeleidde de dode zielen op weg naar de Onderwereld. Bij Sassi Caduti is ook een marktplein gevonden, wat natuurlijk wel zo gepast is voor een god van de handel.

Omdat er dus nogal wat overeenkomsten waren met de Griekse god Hermes, werd Turms/Mercurius in elk geval in de derde en tweede eeuw v.Chr. afgebeeld met de gevleugelde sandalen, de herautenstaf en de breedgerande hoed die deze godheid kenmerken. Dat zal zeker niet de oorspronkelijke outfit zijn geweest van zijn Etruskische evenknie. Misschien zijn er heel oude afbeeldingen, maar ik ken die niet. Wat overigens weinig zegt.

Etruskische tempels hadden vaak standbeelden ter ere van diverse Etruskische goden, en bovenstaande godheid is Apollo of, zoals de Etrusken hem noemden, Aplu. Zijn woeste kapsel duidt op de goddelijke inspiratie van de orakelgod; zijn zittende houding en iets naar rechts gewende hoofd zouden kunnen betekenen dat hij op het punt staat een voorspelling uit te spreken. Er is wel geopperd dat de keramist de sculptuur van de Griekse beeldhouwer Lysippos kende, en dat hij heeft gekeken naar het portret van Alexander de Grote.

Enfin. Het is gewoon mooi, ik wilde het u laten zien, het dateert uit de vroege derde eeuw v.Chr. en het is destijds niet lang zichtbaar geweest, want in 241 maakten de Romeinen Falerii met de grond gelijk.

[Dit was het 511e voorwerp in mijn reeks museumstukken.]

#Aplu #Falerii #Hermes #Lysippos #MarcusFuriusCamillus #Mercurius #terracotta #TitusLivius #Turms

I repaired the last two steps of our cellar stair last year, but today I sanded them down a little more to have a rougher surface and evened them out. Last year, I set the formwork board about 5 mm too high, so that the front of the steps ended up a little too high. Now I've applied another thin layer of cocciopesto, but the 0 - 3 mm mortar wasn't ideal for this. I have to try again with a different and finer mortar. I only need a few millimeters.
As a rough base layer, I used Vicat prompt cement (roman cement) mixed with coarse sand, hemp shives, and a little cocciopesto. This will ensure that it sticks properly to and holds the edges in the future.

#repair #stairs #diy #cocciopesto #plaster #terracotta #handcraft

The only choice in footwear: knee-high, sleek, and sharp🧡

#FashionEditorial

#RedHead

#KneeHighBoots

#Terracotta

#MonochromeLook

#StyleInspo