Мирослав (Курганский)Cтатья А. Ю. Бабич «”Лясны этыкет” у кантэксце традыцыйнай культуры беларусаў». Приведу здесь пару цитат из неё.
О жертвоприношениях лешему:
Акрамя славеснай удзячнасці, маглі пакідацца адмысловыя падарункі (водгукі старажытных ахвярапрынашэнняў) для «гаспадара» лесу: «У нас усе так робілі. Я і зараз іду вот так… Ну бяруць што-нібудзь, кавалачак там хлеба ці кавалачак сала. Асабліва ў нас хадзілі даіць кароў на полудзень. У нас далёка было хадзіць, то хадзілі… То малачка лілі на пянёк, малачка нямношка на пянёк лілі, эта Лесавому. Я ўжэ не помню як звалі, вобшчэм: «Дружа Лесавы, - як то, - прымі ат нас пачастунак…» Папей малачка і дай нашэй кароўке траўкі, што яна наелася і нам малачка дала большэ …. Па арэхі мы хадзілі, у нас арэшнік там быў. І абавязкова эта горстачку чаго-небудзь на пянёк паложыш, то яму».
Об обращениях к Лесу:
У асобных тэкстах чалавек звяртаецца непасрэдна да ляснога локусу («лес», «бор»), якія набываець адухоўленыя рысы: «Добрай раніцы, лес. Я твой госць. Не ўкусіць мяне ні вуж і ні гадзюка. Маё цела, як косць», «Добры дзень, лясочак. Ваўкі, дзікі, ласі і змеі, дзе вы былі тады, калі Ісуса Хрыста распялі?».
Ср. у В. Н. Добровольского:
А весной, во время первого выгона лошадей в поле — на ночлег, — крестьяне молятся лесному царю о сохранении лошадей от зверя и всякого случая: «Лес честной, царь богатый и многомилостивый! Спаси моих лошадок в поле, за полями, в лесу, за лесами, где они ходят, гуляют, росу выпивают, — тем они сыты пребывают. Вот тебе, лес честной, хлеб соль и низкий поклон».
[Добровольский В. Н. Нечистая сила в народных верованиях (по данным Смоленской губ.) // Живая старина, 1908. Вып. 1. Стр. 10.]
·٠•● ∀ Ведагоръ ∀ ●•٠·
