Амбасадорка сноў.
Сонны дзённік:
▫️ Усвядомлены сон (УС);
▫️ Сонны параліч (СП);
▫️ Сны ў аповедах.
Падтрымаць мяне можна:
4255 1901 5243 0107
| Блог | https://ohdsad.tumblr.com |
Штораз рагачу, калі ўспамінаю, як аднойчы ва ўсвядомленым сне я ператварылася ў сабаку, але мне было цяжка бегчы, бо не разумела, як правільна перастаўляць лапы і яны нейкі час блыталіся паміж сабой 😅
#сонныяпрышпілы
Ты прачынаешся і праз пару секунд адчуваеш, як цябе пачынае зацягваць у сонны параліч. Намагаешся неяк прамармытаць мужу (які якраз у гэты момант вярнуўся дахаты), што цябе трэба разбудзіць. Той, вядома, спрабуе дапамагчы, але, на жаль, безвынікова.
Праз нейкі час расплюшчваеш вочы: ты ўсё яшчэ адна дома.
Муж вернецца толькі праз гадзіну.
У выніку мы з маці атрымалі тое, пра што думалі і ўва што верылі.
Ці магу я асуджаць маці за яе веру? Не.
Ці лягчэй мне праз тое, што не веру я? Таксама — не.
Бо нашая вера паасобку ўсё адно ўпіраецца ў вельмі страшны факт, ад якога баліць нават праз 14 гадоў: маці пахавала сына, а сястра — брата.
Я чула гэта ад розных людзей і ў розны час, таксама, як і мая маці.
Але ў гэтым наша з ёй адрозненне: яна верыць (хаця і не ва ўсё), я — не.
І, магчыма, менавіта з гэтай прычыны ёй было асабліва балюча прысніць першы сон, у якім з'явіўся яе сын пасля смерці, і які не мог размаўляць, каб адказаць ёй на пытанне, што адбылося. Таму што яму было заборонена. Менавіта пра гэта і казала бабуля ў царкве, калі маці шукала дапамогу і хоць нейкія адказы.
👇
Для мяне вера ў забабоны і інш. прыкметы разбіваецца праз прыняцце рэчаіснасці, пад якой бы жахлівай маскай яна не хавалася, і якой бы моцнай не была спакуса думаць інакш праз немагчымасць у моманце лагічна патлумачыць тое, што адбываецца. Часам пэўныя абставіны фактычна тыкаюць у гэтае разуменне носам, але ці лягчэй табе праз гэта — ужо зусім іншае пытанне.
Кажуць, чалавек, які скончыў жыццё самагубствам, не мае права размаўляць у снах.
👇
— Ці не надакучыла яшчэ ўсялякай хернёй займацца?))))
Я ўсміхнулася. Непрыемна. Але гэта не ўпершыню.
— Ты зядзяўбла)) Ты ўжо які раз зняцэньваеш тое, што для мяне важна і што мне падабаецца. Гэта неяк перашкаджае табе жыць ці што?
— Ды... Ну, не... 👀😶
— Цудоўна! ☺️
— *стаіць трошкі прыафігеўшая*
Ведаеце, можна не падзяляць інтарэсы, але дакладна не ставіцца да іх з прыніжэннем і кпіць 🤷♀️