#кнігі
Менская трылогія - а вось тут ужо па-сапраўднаму пляскатыя персанажы з падзелам "чорнае-белае", такі альтэрнатыўны соцрэалізм з заменай роляў. Калі слухаў нават успомнілася "рабуй нарабаванае", з філязофіяй апраўдання злачынстваў аўтарам. Плюс пафас нарастае з кожнай часткай амаль да абсурду. Дзякуй чалавеку https://www.youtube.com/@kulturny_katok, які агучыў для ютуба, ня Дробыш, але цвёрдая 4+адсутнасць расчаравання ад пакупкі.

#кнігі
Слон - магчыма праблема завышаных чаканняў пасля прамоўшна, але адчуў сябе чэрствай, безэмацыйнай навалаччу, здаецца, літаратуры сучасную гісторыю ўжо цяжка пераўзыйсці ў жорсткасці і бесчалавечнасці. Чытаецца лёгка, ёсць цікавыя думкі-цытаты, але персанажы вельмі проста-тыпажныя і сюжэт ідзе ў досыць прадказальным кірунку. Але ўсе крытычныя заўвагі можна знайсці ў самой кнізе, такія тут пастмадэрнавыя гульні.

#кнігі
Null - вельмі шчырая кніга пра вайну, месцамі да ўзроўня чорнага піяра, але "усе падабенствы могуць, але не мусяць быць выпадковыя". Як звычайна ў Твардаха шмат роздумаў на тэму нацыянальнай самаідэнтычнасці.
Благоволительницы - успомнілася з Yellowface - "калі ты падабаешся французам, значыць, робіш нешта вельмі няправільна". Падалася трохі зацягнутай і месцамі занадта дакладнай, але гэта адпавядае "стылю дзённіка". Агулам цікавы зарыс не пра банальнасць, а пра рацыяналізацыю зла.

#кнігі
"Елаўфэйс" - кніга аб плагіяце, звар’яцеласці сучаснага свету, суб’ектыўнасці апавядання і трывожных разладзьдзях. Цікавы і досыць нечаканы фінальны твіст, хаця падсвядома пачынаеш чакаць іншага фіналу.
"Перамена месцаў" - вельмі па-мастацку напісана, але не скочваецца ў апісанні прырода на паўстаронкі, цікавы фантастычны сюжэт у амаль сучасных (2017) беларускіх рэаліях.

#кнігі
Аб’явілі пераможцаў прэміі Гедройця. Так атрымалася, што з шорт-ліста чытаў толькі першае і другое месца. І гэта не выкшталцоны густ, а сваечасовае з’яўленне Сізіфа на камунікаце і добры водгук Бахарэвіча на Час Пустазелля. Акудовіча вельмі раю, разумею, што гэта захаленне неафіта, але пачытаць вельмі жывую і не нудную кнігу пра тое, што тварылася ў беларускай культуры на зломе стагоддзяў было цікава.

Падкажыце добрыя беларускія аналагі да "растекаться мыслию по древе".
Толькі без "расцякацца вавёркаю па дрэву":)

#кнігі
"У кожная тусоўцы знойдзецца свой кат, здраднік і ахвяра". Скончыў слухаць "Пантофлю Мнемазіны" - выдатны прыклад "рамана ў рамане" (а з апошняй главой, то +1 да "у рамане"). Наколькі чуў, тыповае для Рублеўскай палучэнне мінулага і сучаснага, прыгодніцка-дэтэктыўна-гістарычны твор (цытата з Bellit). Для мяне першая кніга аўтаркі, але планую паслухаць яшчэ, хоць паведамленне ад Spotify, што "Гульня ў Альбарутэнію" недаступна ў маім рэгіёне" здзівіло.

Цынітра ч.2. Запытаўся нарэшце ў першакрыніцы. Адказ Алеся Плоткі:
Гэта рэгіянальная варыяцыя слова 'цытра'.
https://verbum.by/?q=%D1%86%D1%8B%D1%82%D1%80%D0%B0
Вось для чаго патрэбна інфармацыя аб перакладчыку ў кнізе:)

Можа хтосьці ведае, што такое "цынітра"? Гэта з "Свінняў" Чарнухі: "Побач сядзелі прадсядацелі трох сельсаветаў, і кожны глядзеў на Ананіча як цынітра". З кантэксту нібы "нядобра глядзеў", але шукаю гэта сталы выраз альбо слова мае нейкі сэнс.

#настолкі
Fall of Lumen - "андеграўнд", да яшчэ і на этапе дэма ў TTS у чаканні восеньскага кікстартэра. Другая гульня ад практычна невядомай групы iтальянскіх дызайнераў, якія нават не указваюць свае імёны. Першая, Legends of Void, была адмыслова пераробленай Terraforming Mars, і, на мой погляд, атрымалася лепшая за арыгінал. Fall таксама вельмі добра зайшоў, нават на этапе лічбовай недапрацаванай версіі. Ці то ў мяне густ псуецца, ці Luciani з Tascini вырашылі папрацаваць пад таемным лэйблам.