„Nicht alle Männer“, argumentiert er beiläufig und wirft sich eine Praline in den Mund.

Sie zuckt nicht mit der Wimper. Stattdessen umschließt sie mit den Fingern die Pralinenschachtel zwischen ihnen beiden und lächelt. „Okay. Aber wenn ich diese Pralinenschachtel nehme, eine Praline vor deinen Augen vergifte, die Schachtel schüttele und dir eine anbiete“, sie zieht eine Augenbraue hoch, „würdest du sie nehmen?“

Die Schokolade in seinem Mund erscheint ihm plötzlich zu dick, zu süß. Ein ungläubiges Lachen entfährt ihm. „Meine Güte, du bist doch verrückt.“

„Oh nein, nein, ich bin nicht verrückt“, sagt sie und versucht, ein Grinsen über seine Reaktion zu unterdrücken. „Ich schaue mir nur die Zahlen an. Wenn eine von vier vergiftet ist, überprüft man jede einzelne.“

~~~~ Auszüge aus einem Roman, den ich niemals schreiben werde

Adam, "bütün erkekler öyle değildir,” diye rahatça karşı çıkıyor ve ağzına bir çikolata atıyor.

Kadın gözünü bile kırpmıyor. Bunun yerine, aralarındaki çikolata kutusunu parmaklarıyla kavrıyor ve gülümsüyor. “Tamam, ama ben bu çikolata kutusunu alıp, senin önünde bir tanesini zehirlesem, kutuyu sarstıktan sonra sana bir tane versem”, kaşlarını kaldırıyor, “alır mıydın?”

Adamın ağzındaki çikolata birden çok ağır, çok fazla tatlı geliyor. İnanamayan bir kahkaha kaçıyor ağzından. “Tanrım, sen delisin” diyor.

“Hayır hayır, deli değilim” diyor kadın, onun tepkisine karşı gülümsemeyi zor tutarak. “Sadece rakamlarla oynuyorum. Dört taneden biri zehirliyse, tabiiki her parçayı kontrol edersin.”

~~~~ asla yazmayacağım bir romandan

@ics As I have no interest whatsoever in any human being except my wife for company, I'll say OK. Assume that I'm basically Trump, if that provides you with a way to live your best life, which I wholeheartedly want you to do.

But how can we motivate men to better themselves if the explicit policy is that it will make no difference whatsoever for them and they'll stay enemies of womankind either way?

"Not all ███," he casually argues, tossing a chocolate into his mouth.

She doesn't blink. Instead, her fingers curl around the box of chocolates between them, and she smiles. "Okay. But if I take this box of chocolates, poison one in front of you, shake the box, and offer you one", she raises an eyebrow, "would you take it?"

The chocolate in his mouth suddenly feels too thick, too sweet. A disbelieving laugh escapes him. "Good lord, you are crazy."

"Oh no no, I'm not crazy," she says trying to fight the smirk at his reaction. "I'm just working with the numbers. When one in four is poisoned, you check every piece."

Holy shit, @ics, this logic sounds like something coming right outta TSA's training material to justify racial profiling.